Prinsjesdag 2019: economie went maar langzaam aan digitale mogelijkheden
In onze eerste analyse van de Prinsjesdagplannen hebben we ons gericht op de arbeidsmarkt. Vandaag kijken we naar de economische trends die we in het beleid terugzien. We kunnen dit kort samenvatten: twee stappen vooruit en één achteruit. Positief is dat het Kabinet een begin maakt met aanpassingen aan de innovatiesubsidie (WBSO) en dat BTW eindelijk het onderscheid tussen digitaal en papier loslaat. Helaas zagen we aan de andere kant een rechtszaak over thuiskopie stranden op wetgeving uit de tijd van de walkman.
Snellere WBSO, maar nog geen duidelijkheid over definities
Geen sector waarin zo snel bewogen wordt als de digitale sector. Bij de miljoenennota heeft het kabinet aangekondigd dat er een extra aanmeldmoment voor de innovatiesubsidie WBSO wordt toegevoegd. De deadline voor indienen wordt daarbij ook opgeschoven tot de dag voor het aanmeldmoment. Zo is de WBSO beter in staat om de innovatiesnelheid van onze sector bij te benen. Nog geen nieuws over de aanpassing van de definitie van programmatuur waar wij voor de zomer over schreven. Het kabinet laat op dit moment onderzoeken of de voorwaarden voor programmeerinnovatie verbeterd kunnen worden. Wij blijven alert op de uitkomsten daarvan.
BTW ontdekt e-boeken
Ben jij al paperless of draagt jouw bedrijf daaraan bij? Boeken lezen op je e-reader en de krant bij het ontbijt op je tablet werden met het hoge btw-tarief belast, terwijl de papierverslindende alternatieven onder het lage tarief vielen. Vanaf volgend jaar wordt het verschil tussen digitaal en papier opgeheven. Digitale producten vallen dan onder hetzelfde lage tarief als hun papieren tegenhangers. Abonnementen op nieuwswebsites en de verkoop van downloadbare (luister)boeken, bladmuziek en leermiddelen kunnen nu eindelijk eerlijk concurreren met de offline-economie.
Thuiskopieheffing: een regel uit de tijd van walkman botst op Spotify
In Nederland kennen we het systeem waarbij op ieder verkocht apparaat een “thuiskopieheffing” van toepassing is. Deze systematiek stamt nog uit de tijd van de VHS en cassettebandjes. We betalen een extra heffing over middelen waarop je een kopie kunt maken van een album of film. Het idee is dat de heffing verdeeld wordt tussen de rechthebbenden, waarbij ook een deel bij de tussenpartijen blijft hangen. Deze systematiek raakt echter steeds meer uit de tijd: we nemen audio en video tegenwoordig steeds meer af via streamingplatformen als Spotify en Netflix. Helaas blijft de thuiskopieheffing bestaan alsof deze abonnementen niet bestaan.
In een recente uitspraak erkende de rechter de problemen met dit systeem. De rechter benoemde dat het huidige systeem tot dubbele heffing leidt en adviseerde de wetgever om te kijken of deze systematiek aangepast kan worden. Het kabinet en de Tweede kamer zijn nu aan zet om de wet aan te passen aan de realiteit van de 21e eeuw!